ŞU BENİM HALİMDEN KİMSE BİLMİYOR

Okudu künyemi verdi elime
Usul usul düştüm Allah yoluna
Çok şükür tevhidi verdin dilime
Şu benim halimden kimse bilmiyor

Bir soluk söylemesem karnım şişiyor
İçerimde ciğerlerim pişiyor
Gece gündüz dost aklıma düşüyor
Şu benim halimden kimse bilmiyor

Aşıklara verdin ateşi közü
Dinleyin ihvanlar söyleyim sözü
Mevlayı zikredenin açıktır gözü
Şu benim halimden kimse bilmiyor

Rüyamıdır ayan gözüm görüyor
İçerim kor ciğerlerim yanıyor
Nefsine uyanlarda bana gülüyor
Şu benim halimden kimse bilmiyor


Mürşidi kamilin yanına varayım
Çaresiz derdime melhem alayım
Rüyamda olsun bir yol göreyim
Şu benim halimden kimse bilmiyor

Üçler beşler gelip erkan verdiler
Yolu talim edip seyran ettiler
Kevser suyu ile batınımı yudular
Şu benim halimden kimse bilmiyor

Fehmi seni bu sıraya koyana
Gece gündüz şahin avın kovana
Yitirmiş dostunu olmuş divane
Şu benim halimden kimse bilmiyor

Şair: Mehmedi Fehmi Efendi

Bu şiir 127 kez görüntülendi.

Yorumlar:

Yorum Yap:

Uyarı: Yorum yapabilmek için lütfen giriş yapın.