Nurundan halk etti insan,
Cansızlara verdi O can,
Gözlerim görüyor her an,
Gözüm gördü, gönül sever.
Gönül nasıl sevmez anı,
Her gün söyler dilim onu,
O dur canların canı,
Gözüm gördü, gönül sever.
Erenler yolunda dolaşır,
Elimiz dosta ulaşır,
Mümine korku bulaşır,
Gözüm gördü, gönül sever.
Kendim duruyom burdayım,
Nur doğunca oradayım,
Cümlesinden ben hardayım,
Gözüm gördü, gönül sever.
Bana deli derler sahi,
Gülde var bülbülün ahı,
Görsem Cemalin bir dahi,
Gözüm gördü, gönül sever.
İçerimde ateş yanar,
Fehmi'yi gören mecnun sanar,
Her nefeste ismin anar,
Gözüm gördü, gönül sever.
Bu şiir 35 kez görüntülendi.