Bir nutfeden halk oldum,
Anne rahmine konuldum,
Kordonuyla doyuruldum,
Var eyledi beni Allah.
Emdim annemin sütünü,
Yedim arzın ürününü,
Emrolundum ibadetle,
Kulum dedi bana Allah.
Gün gelince alır canı,
Son nefeste ver imanı,
Münker nekir sorar anı,
De sen hemen rabbim Allah.
Etme gaflet, gelme hakla,
Dinle sözüm, can kulakla,
Tüm resuller hak mutlaka,
Muhammedün Resulullah.
Nurdan halk oldu melekler,
Cümlesi hak emrin bekler,
Ayrı ayrı vazifeler,
Cümlesine verdi Allah.
Kitaplar gönderdi bize,
Dört kitap hak derim size,
Tüm suhuflar deydi öze,
Daim birdir dendi Allah.
Kabirden son var yevmiddin,
Hesap, mizan, sırat geçtin,
Cennet olur son menzilin,
Sözümü tutarsan vallah.
Öldükten sonra dirilmek,
Sırat, mizan, hesap vermek,
Cümlesi hak, hepsi gerçek,
İnanırsan bana billah.
Aldanma münkir sözüme,
Hakkı daim al özüme,
Cemal görünür gözüme,
Girersen cennete tallah.
Bu söz Nurullah’ın sözü,
Söylediği işin özü,
Aşkla uyandır ki közü,
Sana kulum desin Allah.
Bu şiir 94 kez görüntülendi.