Efendim Efendim diyorler amma
Kimse diyemiyor candan efendim
Efendi sahibine kul olmuş amma
Kimse kul olmuyor hakka efendim
Cümle alem düşmüş benlik bahrine
Sana arzuhalim budur efendim
Düşman olmuş dervişler yarenine
Kimse yar olmuyor hakka efendim
Herkesin nefsi olmuş efendi
Emrediyor ona sanki menendi
Birde diyor bu zat bizim efendi
Kimse anlamıyor yolu efendim
Nasihat kar etmiyor azgın nefisler
İlim irfan edep yok ki söz dinlesinler
Efendiler bu hale ne eylesinler
Duanı beklerim canım efendim
Efendi bakıyor malzemem nedir
Kalabalık çok amma derviş nerdedir
Bu haller inanın size perdedir
Hakka giden derviş yok ki efendim
Kulis yapıyor derviş sanki siyaset
Baş olma sevgisi hubbu riyaset
Kalmamış ibadet nerde riyazet
Dervişlik kağıtta kalmış efendim
Mostrası çıktı dervişin şimdi
Mücahit ne desin bırakıp gitti
Dervişim diyenler halin yitirdi
Bu hale neyleyim bilmem efendim
Söz dinleyen derviş bilmem nerede
İki arada kaldık bir de derede
Kavga ediyorlar kal bizim yerde
Kalınacak yer mi kaldı efendim
Yüzüne güldümü efendi tamam
Hediye verdik mi mihneti enam
Sözümüzü dinler olur has adam
Efendiye efendi oldular efendim
Nurullah bu söz gider derine
Tez adam yetiştiriver yerine
Peygamber şehrine nebi evine
Kabul ediversin beni efendim
Bu şiir 222 kez görüntülendi.